Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2013

Kαταπληκτικό ! Διαβάστε τo ....

Πράγματα που αγνοούμε. Συμπτώσεις;;;
 
Οι σχέσεις Ελλάδας και Αιγύπτου ήταν ανέκαθεν θερμότατες.  Οι λαοί τρέφουν βαθιά αμοιβαία αγάπη, ιδιαίτερα οι άραβες προς εμάς, από την αρχαιότητα ακόμη, αναγνωρίζοντας στα φύλα μας τα προσόντα της μαθηματικής και φιλοσοφικής σκέψης σε επίπεδο παγκόσμιων ιδρυτών πολιτισμού. Η πορεία δε του Μεγ. Αλεξάνδρου στη γη τους, άφησε ανεξίτηλα σημάδια λατρείας.

Το μεγάλο λιμάνι του Pord Said είναι η βόρεια είσοδος του μεγάλου καναλιού των 168 χιλιομέτρων . Πόσο τυχαίο είναι ότι ο αναγραμματισμός του Said δίδει τη λέξη Dias = Δίας;
Το Σουέζ είναι μια πόλη 500.000 κατοίκων περίπου, όπου από την πρώτη ημέρα ναυσιπλοΐας της την 17.11.1869, καταλήγει προς νότον η περίφημα διώρυγα. Πόσο τυχαίο είναι ότι ο αναγραμματισμός της λέξεως Suez δίδει τη λέξη Zeus = Ζεύς (ήτοι Ζεύξις, δηλαδή διώρυγα) ;
Νότια, κατά μήκος του Νείλου βρίσκεται το τιτάνιο φράγμα του Ασσουάν, από το οποίο καλλιεργούνται εκατομμύρια γόνιμα στρέμματα της Αιγύπτου. Αποτρέπονται οι πλημμύρες, υδροηλεκτρικώς παράγει το 50% των ηλεκτρικών αναγκών της χώρας κ. α. πολλά. Πόσο τυχαίο είναι ότι ο αναγραμματισμός της λέξεως Assuan δίδει τη λέξη Naussa όπερ σημαίνει ναυς, πλοίο, ύδατα κλπ;
Υπενθυμίζεται χάριν της μαγείας του μύθου ότι οι άραβες διαβάζουν από δεξιά προς αριστερά.  !!!!!!!!!!!!!!!
 

 

Κυριακή 27 Ιανουαρίου 2013

FW: ..έξυπνα...

 

Fw: Εβραίος

Ένας Εβραίος προσπαθεί πολύ καιρό να μιλήσει με τον Θεό .

Μετά από μεγάλη επιμονή (χαρακτηριστικό των εβραίων), τα καταφέρνει.

- Θεέ μου, έχω μια επιχείρηση, ένα εστιατόριο και τα πάω πολύ καλά.

- Αυτό είναι καλό, λέει ο Θεός.

- Ναι, αλλά ξέρεις, Κύριε, αυτό το εστιατόριο δεν το άνοιξα εγώ, αλλά ο πατέρας μου.

- Και;

- Λοιπόν, στην πραγματικότητα ούτε αυτός το άνοιξε, ήταν από τον παππού μου.

- Και;

- Λοιπόν, ούτε ο παππούς μου το άνοιξε, το κληρονόμησε από τον προπάππου μου.

- Καταλαβαίνω, είναι μια οικογενειακή επιχείρηση, αλλά ποιο είναι το πρόβλημα;

- Λοιπόν, ο προπάππους ούτε αυτός το άνοιξε, αλλά το κληρονόμησε από τον πατέρα του...

- Καταλαβαίνω άνθρωπέ μου, αλλά πού θες να καταλήξεις στο τέλος; Στον Ιησού;

- Ακριβώς εκεί Θεέ μου, εκείνο τον Μυστικό Δείπνο δεν τον πλήρωσε κανείς μέχρι τώρα..

 

 


 

 

 

 

 

 


avast! Antivirus: Inbound message clean.

Virus Database (VPS): 130127-0, 27/01/2013
Tested on: 27/1/2013 7:56:37
BR>avast! - copyright (c) 1988-2013 AVAST Software.

 

Σάββατο 26 Ιανουαρίου 2013

Fwd: ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΓΕΛΙΟ

Αν αγαπάς κάποιον, άσ' τον να φύγει.
Αν δεν γυρίσει, πάρε σκύλο.
Αυτοί γυρνάνε πάντα!

Έξω στο μπαλκόνι να ανεμίζει ελληνική σημαία &
μέσα στο σαλόνι να παίζει Σουλειμάν ο μεγαλοπρεπής.
Αυτοί οι γείτονες κάτι κάνουν λάθος.

3,10 το κουτάκι η μπύρα στο περίπτερο..λογικά θα βγάλει και μεζέ.

Όταν ήμουν μικρος δεν με ένοιαζε τι θα φορέσω, κοιτάζοντας παλιές φωτογραφίες κατάλαβα πως ούτε την μάνα μου την ένοιαζε.

Ήρθε και ο λογαριασμός της ΔΕΗ. Λογικά ο ανεμιστήρας που είχα ανοιχτό όλο το καλοκαίρι,ήταν από Boeing 747.Δεν εξηγείται αλλιώς.

Μετα απο δύο μήνες έβαλα 50 ευρώ βενζίνη στο αυτοκίνητο και μετα δεν έπαιρνε μπρος. Μάλλον έπαθε εγκεφαλικό απο την συγκίνηση.


Σβήσε το Facebook και αν θυμηθεί κανείς άλλος εκτός από τη μάνα σου τα γενέθλια σου,θα κάτσω να με χέσεις.

Eύχομαι στις Σοφίες, πίστη, ελπίδα και αγάπη, στις Ελπίδες, σοφία, πίστη και αγάπη, στις Αγάπες, σοφία, πίστη κι ελπίδα και στις Πίστες, πολλά γαρύφαλλα!!

Ο κόκορας του γείτονα μπήκε στην αυλή μου.
Ας είναι ελαφρύ το μακαρόνι που θα τον σκεπάσει.

Πάω στο ΙΚΕΑ σήμερα και τους ζητάω ένα ποτήρι νερό.Μου δίνουν δύο άτομα υδρογόνου και ένα άτομο οξυγόνου και μου λένε φτιάξτο μόνος σου.

Έριξα μια σταγόνα fairy στην κοιλιά μου αλλά τίποτα, δεν αφαίρεσε τα λίπη μου. Απατεώνες.

Όλα χαλάνε.Άνθρωποι,κοινωνία,σχέσεις,φραπεδιέρα. Ειδικά με την φραπεδιέρα ξενέρωσα πολύ,δεν το περίμενα..

-Ακόμα κ η θρησκεία το λέει,ότι για μια γυναίκα αξίζει να καταστραφείς.
-Η θρησκεία; Aντε ρε πού το λέει;;;
-Στο κάτω κάτω της Γραφής..

Στάδια γυναικείας τριχοφυίας:
1) Φρεσκοξυρισμένη
2) Τριών ημερών
3) Τις αφήνω για αποτρίχωση
4) Δεν έχω γκόμενο και είναι χειμώνας
5) ΚΚΕ

Ο σωστος ελληνας εχει κινητο που κανει 600 ευρω αλλα κανει αναπαντητες γιατι δεν εχει λεφτα για καρτα!

10 xρονών και έχουν iPhone, laptop, facebook.

Eγώ όταν ήμουν 10, ένιωθα cool επειδή πήρα καινούριους μαρκαδόρους.

 

Παρασκευή 11 Ιανουαρίου 2013

FW: ΠΡ:

Ο Λαρισαίος σε μπαρ, συναντά μια τύπισσα:
ΛΑΡΙΣΑΙΟΣ: – Πώς σι λεν, κοπιλουδ';
ΚΟΠΕΛΙΑ: – Λία.
ΛΑΡΙΣΑΙΟΣ: – Α, ουρέου ονομ', 'λία λεν και τον πατέρα μ'! …

- Γιατί οι γορίλες έχουν μεγάλα ρουθούνια;
- Γιατί έχουν και μεγάλα δάχτυλα……


Λέει ο Τοτός στον καινούριο μαθητή του σχολείου:
-Ο καινούριος διευθυντής δεν είναι πολύ τρόμπας.; -Ξέρεις ποιος είμαι εγώ; του λέει ο μαθητής… -Όχι…
-Ο γιος του διευθυντή……
Και λέει ο Τοτος:
-Εσύ ξέρεις ποιος είμαι ρε….;
-Όχι
-ΠΑΛΙ ΚΑΛΑ!!!!!

- Γιατί ένας 60αρης ενδιάμεσα από 2 ερωτικές συνευρέσεις ιδρώνει;
- Γιατί μεσολαβεί το καλοκαίρι…!

- Τι κοινό έχουν οι άνδρες με τα σαλιγκάρια;
- Έχουν κέρατα, τους τρέχουν τα σάλια και νομίζουν ότι το σπίτι είναι δικό τους!


Μπαίνει ένας τύπος φουριόζος στο σπίτι του… -Γυναίκα κερδίσαμε 10 εκατομμύρια ευρώ στο λαχείο!!!
Τ' ακούει η γυναίκα του, παθαίνει καρδιακή προσβολή και τέζα….
Τη βλέπει ο τύπος και λέει:
-Aμα σε θέλει η πουτάνα η τύχη.!!!

FW: Σε πολλά έχει δίκιο

᾿Εργασία - ἀνεργία / Σαράντος Καργάκος: Εκπαιδευτικός - Ιστορικός - συγγραφέας

Ακούω ότι το μεγαλύτερο σήμερα πρόβλημα των νέων μας είναι η ανεργία.

Διαφωνώ. Εδώ και τριάντα χρόνια είναι η ... εργασία. Ο νέος δε φοβάται την αναδουλειά, φοβάται τη δουλειά. Μια οικογενειακή αντίληψη, ότι δουλειά είναι ό,τι δεν λερώνει, επεκτάθηκε και στο νέο-σουσουδιστικό σχολείο με ευθύνη των κομμάτων, που για λόγους ψηφοθηρίας απεδύθησαν σε μια χυδαία πολιτική παιδοκολακείας, η οποία μετά τη δικτατορία εξέθρεψε και διαμόρφωσε δύο γενιές <<κουλοχέρηδων>> ... παιδιών δηλαδή που δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα χέρια τους -πέρα από τη μούντζα-

για καμιά εργασία από αυτές που ονομάζονται χειρωνακτικές, επειδή -τάχα- είναι ταπεινωτικές.   Κι ας βρίσκεται μέσα στη λέξη «χειρώναξ», σαν δεύτερο συνθετικό το «άναξ» που κάνει τον δουλευτή, τον άνακτα χειρών, βασιλιά στο χώρο του, βασιλιά στο σπιτικό του, νοικοκύρη δηλαδή, λέξη άλλοτε ιερή που ποδοπατήθηκε κι αυτή μες στην ασυναρτησία μιας πολιτικής που έδειχνε αριστερά και πήγαινε δεξιά και τούμπαλιν. Γι' αυτό τουμπάραμε...Κάποτε, έγραφα πως η ανεργία  στον τόπον μας είναι επιλεκτική, ότι δουλειές υπάρχουν αλλά ότι δεν υπάρχουν χέρια να τις δουλέψουν. Κι έπρεπε να κατακλυσθεί ο τόπος από 1,5 εκατομμύριο λαθρομετανάστες, για να αποδειχθεί ότι στην Ελλάδα  υπήρχε δουλειά πολλή αλλ' όχι διάθεση για δουλειά. Τα παιδιά -τα μεγάλα θύματα αυτής της ιστορίας- είχαν γαλουχηθεί με τη νοοτροπία του  «White color workers».  Έτσι σήμερα το πιο φτηνό εργατικό και υπαλληλικό δυναμικό είναι οι . . . πτυχιούχοι, που ζητούν εργασία ακόμη και στον ΟΤΕ ως έκτακτοι, τηλεφωνητές, προσκομίζοντας στα πιστοποιητικά προσόντων ακόμη και διδακτορικά! Γέμισε ο τόπος πανεπιστήμια, σχολές επί σχολών, επιστημονικούς κλάδους αόριστους, ομιχλώδεις και ασαφείς, απροσδιορίστου αποστολής και χρησιμότητας.  Πτυχία-φτερά στον άνεμο σαν τις ελπίδες των γονιών, που πιστεύουν ότι τα παιδιά και μόνον με τα «ντοκτορά» θα βρουν δουλειά. Έτσι παράγονται επιστήμονες που είναι  δεκαθλητές του τίποτα, ικανοί μόνον για το δημόσιο ή για υπάλληλοι κάποιας  πολυεθνικής. Παρ' όλο που γέμισε η χώρα μας τεχνικές σχολές (τι ΤΕΛ, τι ΤΕΙ, τι ΙΕΚ!) οι πιο άτεχνοι νέοι είναι οι νέοι της Ελλάδος. Παίρνουν πτυχίο τεχνικής  σχολής και δεν έχουν πιάσει κατσαβίδι οι πιο πολλοί. Δεν ξέρουν να διορθώσουν μια βλάβη στο αυτοκίνητό τους, στο ραδιόφωνο ή στο τηλέφωνό τους.

Είναι άχεροι, ουσιαστικά χωρίς χέρια. Τώρα με τα ηλεκτρονικά ξέχασαν να γράφουν, ξέχασαν να διαβάζουν, εκτός φυσικά από «μηνύματα» του αφόρητου «κινητού» τους.

Τούτη η παιδεία, που όχι μόνο παιδεία δεν είναι αλλ' ούτε καν εκπαίδευση, αφού δεν καλλιεργεί καμμιά δεξιότητα, εκτός από την ραθυμία, την αναβλητικότητα και το φόβο της δουλειάς, όχι μόνο δεν καλλιεργεί τον νέο εσωτερικά αλλά τον πετρώνει δημιουργικά σαν τα παιδιά της Νιόβης. Τα κάνει  άχρηστα τα παιδιά για παραγωγική εργασία, γιατί ο θεσμός της παπαγαλίας και η νοοτροπία της ήσσονος προσπάθειας, με το πρόσχημα να μην τα κουράσομε, τους αφαιρεί την αυτενέργεια, την πρωτοβουλία, τη φαντασία και την πρωτοτυπία. Το σχολείο, αντί να μαθαίνει τα παιδιά πως να μαθαίνουν, τα νεκρώνει πνευματικά.

Δεν τα μαθαίνει πώς να  σκέπτονται αλλά με τι να σκέπτονται. Έτσι τα κάνει πτυχιούχους βλάκες. Βάζει όρια στον ορίζοντα της σκέψης και των ενδιαφερόντων. Τα χαμηλοποιεί. Τα κάνει να βλέπουν σαν τα σκαθάρια κοντά, κι όχι να θρώσκουν άνω, να έχουν έφεση για κάτι πιο πέρα, πιο τρανό και πιο μεγάλο.  Το έμβλημα πια του ελληνικού σχολείου δεν είναι η γλαύξ, είναι ο παπαγάλος, ο μαθητής - βλάξ που καταπίνει σελίδες σαν χάπια και που θεωρεί ως σωστό ό,τι γράφει το σχολικό.

Και το λεγόμενο «σχολικό» είναι συνήθως αισχρό και ως λόγος και ως περιεχόμενο. Και τολμώ να λέγω αισχρό, διότι πρωτίστως το «Αναγνωστικό» που πρέπει να είναι ευαγγέλιο πνευματικό ειδικά στο Δημοτικό, αντί να καλλιεργεί την αγάπη για τη δουλειά, καλλιεργεί την απέχθεια. Πού πια, όπως παλιά, ο έρωτας για την αγροτική, τη βουκολική και τη θαλασσινή ζωή ;

Ο ναύτης δεν είναι πρότυπο  ζωής. Πρότυπο ζωής είναι ο «χαρτογιακάς». Όσο κι αν ήσαν κάπως ρομαντικά τα παλιά «Αναγνωστικά», καλλιεργούσαν τον έρωτα για τη δουλειά. Ακούω πως δεν πάει καλά η οικονομία. Μα πώς να πάει, όταν με τη ναυτιλία που προσφέρει το 5,6% του ΑΕΠ ασχολείται μόνο το 1% των Ελλήνων ; (Με τον αγροτικό τομέα που προσφέρει το 6,6% του ΑΕΠ ασχολείται το 14,5% του πληθυσμού). Διερωτώμαι, τι είδους ναυτικός λαός είμαστε, όταν αποστρεφόμαστε τη θάλασσα και στα ελληνικά καράβια κυριαρχούν Φιλιππινέζοι, Αλβανοί και μελαψοί κάθε αποχρώσεως; Το σχολείο καλλιεργεί τον έρωτα για την τεμπελιά, όχι για δουλειά. Τα πανεπιστήμια και οι ποικιλώνυμες σχολές επαυξάνουν τον έρωτα αυτό. Πράγματα που μπορούν να  διδαχθούν εντός εξαμήνου - και μάλιστα σε σεμιναριακού τύπου μαθήματα - απαιτούν τετραετία ! Βγαίνουν τα παιδιά από τις σχολές και δικαίως ζητούν εργασία με βάση τα «προσόντα» τους, αλλά τέτοιες εργασίες που ζητούν τέτοια προσόντα δεν υπάρχουν. Αν δεν απατώμαι, υπάρχουν δύο σχολές θεατρολογίας - πέρα από τις ιδιωτικές θεατρικές σχολές - που προσφέρουν άνω των 300 πτυχίων το έτος. Που θα  βρουν  δουλειά  τα  παιδιά  αυτά ;  

Αν όμως το σχολείο από το Δημοτικό καλλιεργούσε την τόλμη, την αυτενέργεια, βράβευε την πρωτοβουλία, την ανάληψη ευθυνών, την αγάπη για την οποιαδήποτε δουλειά ακόμη και του πλανόδιου γαλατά, θα είχαμε κάνει την Ελλάδα Ελδοράδο, όπως έγινε Ελδοράδο για τους εργατικούς Αλβανούς, Βουλγάρους, Πολωνούς, Γεωργιανούς, Αιγυπτίους αλιείς, Πακιστανούς και Ουκρανούς.

Σήμερα αυτοί είναι η εργατική κι αύριο η επιχειρηματική τάξη της Ελλάδος. Κι οι Έλληνες, αφήνοντας την πατρώα γη στα χέρια των Αλβανών που την δουλεύουν, την πατρώα θάλασσα στα χέρια των Αιγυπτίων που την ψαρεύουν, θα μεταβληθούν σε νομάδες της Ευρώπης ή των ΗΠΑ ή θα τρέχουν για δουλειά στην Αλβανία που ξεπερνά σε νόμιμη και παράνομη επιχειρηματική δραστηριότητα όλες τις χώρες της Βαλκανικής. Γέμισαν τα Τίρανα ουρανοξύστες, κτήρια γιγάντια, κακόγουστα μεν, σύγχρονα δε. Περίπου 100 ιδιωτικά σχολεία λειτουργούν στην πρωτεύουσα της χώρας των αετών. Εμείς αφήσαμε αδιαπαιδαγώγητη  την εργατική και την αγροτική τάξη. Στην πρώτη περάσαμε σαν ιδεολογία - θεολογία το σύνθημα «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» και υποχρεώσαμε πλήθος επιχειρήσεις να κλείσουν ή να μεταφερθούν αλλού. Μετά διαφθείραμε τους αγρότες με παροχές χωρίς υποχρεώσεις και τους δημιουργήσαμε νοοτροπία μαχαραγιά. Γέμισε η επαρχία με . . .«Κέντρα Πολιτισμού», όπου «μπαγιαντέρες» κάθε λογής και φυλής άναβαν πούρο με φωτιά πεντοχίλιαρου ! Το μπουκάλι με το ουΐσκυ βαπτίστηκε ... αγροτικό! Τώρα, όμως, που έρχονται τα «εξ εσπερίας νέφη» χτυπάμε το κεφάλι μας. Και που να φθάσουν τα «εξ Ανατολής» σαν εισέλθει η Τουρκία στην Ευρωπαϊκή Ένωση! Θα γίνει η Ελλάς vallis flentium (=κοιλάς κλαυθμώνων) και θα κινείται quasi  osculaturium inter flentium et dolorum (=σαν εκκρεμές μεταξύ θλίψεως και οδύνης).

Δεν είμαι υπέρ μιας παιδείας που θα υποτάσσεται στην οικονομία. Θεωρώ ολέθριο να χαράσσεται μια εκπαιδευτική πολιτική με κριτήρια  οικονομικής αναγκαιότητας. Θεωρώ ολέθρια όμως και την παιδεία που εθίζει τα παιδιά στην οκνηρία, που τα κουράζει με την παπαγαλία και το βάρος αχρήστων μαθημάτων. Το μεγαλύτερο κεφάλαιο της χώρας είναι τα κεφάλια των παιδιών της. Τούτη η παιδεία αποκεφαλίζει τα παιδιά. Τα κάνει ικανά να μην κάνουν τίποτε. Ούτε να βλαστημήσουν. Ακόμη και η αισχρολογία τους περιορίζεται στη λέξη που τα κάνει συνονόματα. Αν τους πεις βρισιά της περασμένης 20ετίας θα νομίσουν ότι μιλάς αρχαία Ελληνικά !

Είναι θλιβερή η εικόνα που παρουσιάζει σήμερα, παρουσίαζε χθες και θα παρουσιάζει κι αύριο η ελληνική κοινωνία : να υπάρχουν άνθρωποι άνω των 65 ετών, άνω των 70 ετών, που, ενώ έχουν συνταξιοδοτηθεί, εργάζονται νυχθημερόν, για να συντηρούν τα παιδιά τους μέχρι να τελειώσουν τις ατελείωτες σπουδές τους, τα παιδιά που λιώνουν τα νιάτα τους στα «κηφηνεία», που πάνε σπίτι τους να κοιμηθούν την ώρα που οι Αλβανοί πάνε για δουλειά.  Θα μου πείτε, τι δουλειά; Οποιαδήποτε δουλειά, αρκεί να είναι τίμια. Όταν μικροί - ακόμη στο Δημοτικό - μαθαίναμε απέξω τον Τυρταίο (ποιος τολμά σήμερα να διδάξει Τυρταίο;) δεν τον μαθαίναμε για να γίνουμε πολεμοχαρείς αλλά για να νοιώθουμε ντροπή, όταν στην μάχη της ζωής, στην πρώτη γραμμή είναι οι παλαιότεροι, οι «γεραιοί» και οι νέοι κρύβο­νται πίσω από τη σκιά τους. «Αισχρόν γαρ δη τούτο... κείσθαι πρόσθε νέων,  άνδρα παλαιότερον».

Σήμερα, βέβαια, οι χειρωνακτικές εργασίες ελέγχονται σχεδόν κατ' αποκλειστικότητα από ξένους. Στις οικοδομές μιλούν αλβανικά, στα χωράφια πακιστανικά. Σε λίγο οι χειρωνακτικές επιχειρήσεις θα περάσουν στα χέρια των Κινέζων που κατασκευάζουν ήδη το μεγαλύτερο μέρος των τουριστικών ειδών που θυμίζουν ... Ελλάδα. Ακόμη και τις σημαίες μας στην Κίνα τις φτιάχνουν ! Κι εμείς; Εμείς, όπως πάντα, φτιάχνουμε τα τρία κακά της μοίρας μας. «Φτιάχνουμε» τη ζωή μας στην τηλοψία, που δίνει τα μοντέρνα πρότυπα οκνηρίας στη νεολαία, ποθούμε μια χρυσίζουσα ζωή σαν αυτήν που προσφέρει το «γυαλί», αγοράζουμε πολυτελή αυτοκίνητα με δόσεις, κάνουμε διακοπές με «διακοποδάνεια», εορτάζουμε με «εορτοδάνεια» και πεθαίνουμε με «πεθανοδάνεια». Έλεγε ο Φωκίων, που πλήρωσε τέσσερις δραχμές τη δεύτερη δόση του κωνείου που χρειαζόταν για να «απέλθει», πως στην Αθήνα δεν μπορεί ούτε δωρεάν να πεθάνει κανείς.


Έπρεπε να ζούσε τώρα... Λυπάμαι που θα το πω, αλλά πρέπει να το πω: το σχολείο, οι σχολές και τα ΜΜΕ  σακάτεψαν και σακατεύουν τη νεολαία, γιατί μιλούν συνεχώς για τα δικαιώματά της - δικαιώματα στην τεμπελιά - και ποτέ για υποχρεώσεις, ποτέ για χρέος, ποτέ για καθήκον. Το καθήκον έγινε άγνωστη λέξη.

ΕΝΑ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ ΠΑΡΑΜΥΘΑΚΙ!!!

Το παιδί και το καρφί

Ένα καρφί στον φράχτη

 

Μια φορά κι ένα καιρό ήταν ένα παιδί που θύµωνε µε το παραµικρό και είχε πολύ κακούς τρόπους. Ο πατέρας του, του έδωσε ένα σακούλι µε καρφιά και του είπε ότι κάθε φορά που θα φέρεται άσχηµα θα πρέπει να καρφώνει ένα καρφί στο φράχτη. Την πρώτη µέρα το παιδί κάρφωσε δεκαέξι καρφιά. Όµως, καθώς περνούσαν οι εβδοµάδες, όλο και κατάφερνε να χαλιναγωγεί τη συµπεριφορά του και τα καρφιά ολοένα λιγόστευαν.

Είχε καταλάβει ότι του ήταν προτιµότερο να ελέγχει τις τάσεις του παρά να τρέχει να καρφώνει καρφιά στο φράχτη. Και τελικά έφτασε η µέρα που το παιδί δεν έχασε καθόλου την ψυχραιµία του. Το είπε λοιπόν στον πατέρα του και τότε εκείνος του είπε ότι τώρα θα έπρεπε να ξεκαρφώνει ένα καρφί για κάθε µέρα που δεν θα ξεσπούσε σε οργή. Οι µέρες πέρασαν και ο νεαρός τελικά είπε στον πατέρα του ότι είχε βγάλει όλες τις πρόκες. Τότε ο πατέρας πήρε το γιο του απ' το χέρι και τον πήγε κοντά στο φράχτη, κι εκεί του είπε:

"Πολύ καλά τα κατάφερες γιε µου, για δες όµως τις τρύπες στο φράχτη. Ποτέ πια ο φράχτης µας δεν θα είναι όπως πριν.

Όταν είσαι θυµωµένος και λες άσχημα λόγια, αυτά αφήνουν πληγές. Μπορείς να µαχαιρώσεις κάποιον, και µετά να τραβήξεις το µαχαίρι, αλλά, όσες φορές κι αν θα ζητήσεις συγγνώµη, η πληγή θα µείνει εκεί. Κι ένα τραύµα µε λόγια είναι τόσο κακό όσο κι ένα τραύµα στο σώµα."

Ο καθένας μπορεί να θυμώσει, είναι εύκολο. Αλλά να θυμώσεις με το σωστό άνθρωπο, στο σωστό βαθμό, για το σωστό λόγο, τη σωστή στιγμή και με το σωστό τρόπο, αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο (Αριστοτέλης, Ηθικά Νικομάχεια).

 

Μπορείς να μαντέψεις το μέγεθος ενός ανθρώπου από το μέγεθος των πραγμάτων που τον κάνουν να θυμώνει.